Waarnemen

Wat is dat nou precies, dat healen? hoor ik vaak. Wat gebeurt er, wat voel je, wat doe je precies? Allemaal vragen die heel terecht zijn maar lastig te beantwoorden. De rede wil altijd een verklaring, een meetbaar bewijs. Wat niet gemeten kan worden bestaat niet. Maar wie in de wereld van de onmeetbare ruimte van het bewustzijn stapt, vindt vaak niet de juiste woorden om de verschillende bewustzijns- toestanden die er bestaan, te benoemen. Dat neemt de verantwoording om de vraag te beantwoorden niet weg, integendeel.

Wij leven veelal vanuit onze ego, die dat alleen via denken en praten tevreden gesteld kan worden. Dat is goed maar tegelijkertijd is het een valkuil. Want elke bewering van over het healen, hoe waar ook, kan weerlegd worden door een zinnig argument. Je probeert iets uit te leggen via een kanaal dat zich daarvoor eigenlijk niet leent. Daarom kan een argument helemaal de plank misslaan omdat je je in een ander bewustzijn beweegt dan de ratio. Die dien je te gebruiken, maar helaas is vaak het omgekeerde het geval en gebruikt de rede jou. Voordat je het weet ben je verstrikt in een potje verbale tennis.

Wat een healer doet is waarnemen wat er is aan energieën, met het bewustzijn. Het is een bewustwordingsproces. Dat doe ik toch ook? zeg je wellicht. Maar hoe neem je waar en wat? Wie niet op metselwerk let, ziet geen verschillende metselverbanden. Wie er op gaat letten, ziet er ineens heel veel. En zo gaat het ook met waarnemen. Veel van wat we voelen gaat langs ons heen, drukken of drinken we weg, gaan we aan voorbij, we proeven, ruiken, zien en horen nauwelijks. Sat Nam Rasayan is vooral de kunst om al die lagen, al de gradaties van wat er is te onderscheiden.

Stel je komt net van een middagje winkelen thuis, je hebt een paar koffies gedronken en je pakt thuis nog even een stuk chocola en gaat dan mediteren. Wat neem je dan waar in je bewustzijn op het moment dat je je ogen sluit en in meditatie gaat? Is het een toestand van drukte, een wirwar van verkeer, emoties, gedachtes, of van droogte, van vuur, van water? Al deze benamingen zijn natuurlijk alleen in abstracte zin te gebruiken. Als je een middag in een bos wandelt, (komma) zal je niet-zichtbare wereld in je hoofd anders voelen dan na een drukke middag. Elke gebeurtenis en gedachte roept een bepaalde bewustzijnstoestand op, en hoe dieper je daar in afdaalt, hoe bewuster je je wordt van het scheppend vermogen van je geest.

Daarom zorg je dat je in de volkomen stilte komt alvorens te gaan healen. De stilte is de ’sacred space’, de ruimte die neutraal is, waarin emoties niet meer waar zijn, waarin je bewustzijn neutraal is tegenover alles wat je aan gedachten, gevoelens en energieën waarneemt. In die stilte ga je in relatie met je cliënt, voel je wat er is en dat weerspiegelt zich in jou. Die weerspiegeling neem je daar waar in het lichaam waar het zich aandient. En daarin blijf je zonder oordeel, zonder er verder in mee te gaan, zonder er een verhaal van te maken, zonder te becommentariëren.

Je voelt die fijne energieën en brengt ze in balans. Niemand van ons is een afgesloten ruimte, we zijn als de zee en ieder van ons is een golfje. Wat je dan ervaart is een enorme ontspanning, een diepe rust. Vanuit de neutraliteit en de rust komt herstel.

Wil je ook eens een healing ervaren? Stuur een mailtje of een whatsappje, ik neem dan contact met je op.

Wapperend grijs

Op 31 augustus eindigt de meteorologische zomer. De herfst staat voor de deur en voor mij voelt dat altijd als een nieuw begin. Het dagelijkse leven komt weer op gang. De zomer was een tijd van luieren, reflecteren, herstellen, even weg zijn uit de sleur van alle dag. Na de zomer merk je dat je ineens weer zin hebt om dingen te doen waar je vóór de vakantie als een berg tegenop zag.

De kinderen hebben een groeispurt gemaakt, zijn letterlijk en figuurlijk gegroeid, Ben je de vijftig gepasseerd, dan merk je dat je een spurt de andere kant op hebt gemaakt. Dat stemt weemoedig. Het betekent loslaten, van fysieke dingen, van bepaalde dromen, van bepaalde achterhaalde denkbeelden.

Wat is het dan een voorrecht als je kinderen om je heen hebt. Of het nu je eigen kinderen, kleinkinderen of andermans kinderen zijn, ze bieden je een perspectief van hoop en vooruitgang. Ze staan nog fris in de startblokken en worden niet gehinderd door kennis, mitsen en maren en een teveel aan levenservaring. Daarom zijn kinderen zo’n verademing. Zij brengen chaos, houden je een spiegel voor, rammelen aan je heilige huisjes en overtuigingen.

Want dat zijn zaken die vaak mensen oud maken. Niet een gerimpeld hoofd, of vlekjes op de handen. Maar denken te weten hoe het zit, klagen over alles en nog wat, tot in detail praten over ziekte, mopperen over alles wat nog niet perfect is, zemelen over de toevloed van vluchtelingen, kortom een vastomlijnd wereldbeeld waar niet meer aan getornd kan worden. Voor je het weet zit je in een frequentie waarin je niet wilt wezen. Deze trilling trekt nog meer gezeur en ellende aan. Dus trek jezelf elke keer weer uit het klaagmoeras om je zelf beter te voelen en weer prettige dingen en mensen aan te trekken. Klagen, vastgeroeste overtuigingen, statements zoals: ‘ik ben nou eenmaal zo ’ zijn vervelende gewoontes die je af kunt leren. Wie Kundalini Yoga beoefent merkt dat je hoe langer je het beoefent, je des te meer in de goede vibe blijft.

Tijdens een rondje Sloterplas kwam er een skeeler met lange haren en een knotje langszij. Zijn lange slagen waren doelbewust en zeker, het witgrijze haar wapperde vrolijk om zijn hoofd en de man, begin zeventig schat ik, straalde enorm veel plezier uit. Hij trok zich duidelijk niks aan van de heersende conventies.

We willen allemaal zo oud mogelijk worden maar dat heeft alleen zin als je je geest jong houdt. Begin deze nieuwe herfst daarom goed met het loslaten van wat niet meer bij je past. Een Sat Nam Rasayan healing helpt je daarbij.  Wil je ervaren wat deze healing is of wil je meer informatie, neem dan gerust contact met mij op. Sat Nam!

De kracht die je kan vermoorden

Eenzaam, wat een prachtig woord eigenlijk. In het woord zit de woorden één en samen. Wat is er mooier je zowel één als samen te voelen. Jammer genoeg associëren de meesten van ons eenzaamheid met verlies, verlatenheid, alleen, zonder goede contacten, zonder sociaal netwerk, uitgesloten van een groep. Een beetje zielig.

En of je nou oud of jong bent, niemand wil zielig gevonden worden. Het woord eenzaamheid wordt weggestopt en we schuiven het pijnlijke gevoel liever onder het kleed dan er over te praten. We schamen ons. We zwijgen. Daarmee is eenzaamheid één van de grootste taboe’s van de huidige tijd.

De gevolgen van eenzaamheid zijn groot, zo blijkt uit onderzoeken. Mensen krijgen lichamelijke en psychische klachten, ze zijn meer geneigd tot piekeren, ze zijn vaker somber. Vervolgens trekken zij zich terug, doen niet meer mee aan sociale activiteiten. Dit kan weer zorgen voor een sociaal isolement, wat het gevoel van eenzaamheid nog meer versterkt.

Eenzaamheid heeft niet zozeer met alleen zijn maar met je alleen voelen te maken. Als je alleen bent kun je helemaal opgaan in een bezigheid, zonder dat je je een moment eenzaam voelt. Je kunt je ongelofelijk eenzaam voelen in een huwelijk, ondanks dat je samen met je partner op de bank zit, kijkend naar de televisie. Als je voor het eerst op kamers gaat, ergens in een vreemde stad of als je op enig moment te maken krijgt met het verlies van een geliefde of een baan, kan het gevoel van eenzaamheid overweldigend zijn.

Er zijn vele soorten eenzaamheid en helaas, er bestaat geen pil om ze te bestrijden.

Eenzaamheid betekent ten diepste dat je je niet verbonden voelt met de wereld om je heen.

Kijk naar de moderne mens, met een smartphone tegen het oor geplakt. Verbinding, dat is wat we willen. Echte solitairen zijn zeldzaam, ten diepste hebben wij een ander nodig om te kunnen zijn. En wat de eenzame onder ons allereerst nodig heeft, is verbinding met zichzelf. Als we honger hebben, smeren we een boterham en als we ons eenzaam voelen is dat een signaal dat we ons moeten verbinden.

Laat nou de natuur zelf ons voorzien hebben met een klier die daar een belangrijke rol in kan spelen. Dit is de hypofyse, die oxytocine en endorfine afscheidt, stoffen die een gevoel van verbondenheid veroorzaken. Gek genoeg wordt daar nooit bij stilgestaan in de bestrijding van eenzaamheid. Het stimuleren van de hypofyse, door middel van bepaalde kundalini yoga oefeningen, kan een groot deel van de oplossing zijn. Kundalini yoga is er in vele soorten en er is altijd wel een krya, (oefening), die bij een persoon en situatie past. Of je nou oud of jong bent. Het heft het gevoel van afgescheiden zijn op, je maakt contact met je beste vriend, jijzelf. Van daaruit is het veel gemakkelijker om verbinding te maken met anderen, activiteiten te ondernemen, kortom, weer de wereld in gaan. Kundalini yoga heeft een enorm positieve invloed op je gezondheid en je gevoel van geborgenheid.

Ontslaat dit ons dan van het omkijken naar de ander? Nee, zeker niet. We moeten zeker doorgaan om mensen te bezoeken, activiteiten te organiseren en mensen te leren met eenzaamheid om te gaan. Er bestaat niet één simpele oplossing voor eenzaamheid. Het is maatwerk. Eenzaamheid hoort bij het leven. Het is een kracht die je kan vermoorden als je er niet op voorbereid bent, als je er echter goed gebruik van weet te maken, kan hij er ook de oorzaak van zijn dat je je eigen onmacht te boven gaat. Dan ben je één en samen.

TEGENSTREVER

Soms zit je even helemaal uit de flow, ken je dat? Dingen gaan zomaar stuk, je hoort de roddeltante van de flat onwaarheden vertellen over jou, je supervisor maakt een vervelende opmerking, de rekening van een reparatie valt veel hoger uit dan je had verwacht. Kortom, gedoe, bah.

Een gebeurtenis, een actie, een opmerking raakt je meer dan je zou willen. Nou vooruit, we gaan het spiritueel benaderen, praat je jezelf moed in. Of je word gewoon heel aards lekker kwaad,  je vecht verbaal terug of….vul zelf maar in.

Ondertussen word je eigenlijk ook nog boos op je zelf dat je er zo mee bezig bent. Voor je het weet zit je hoofd vol met gedachtenpatronen die als  losgeslagen papagaaien monologen herhalen of nog erger, zit je hoofd vol krijsende apen. Je hoofd wordt een kooi en je rammelt van woede en irritatie aan de spijlen. Je vrienden komen aan met raad die je niet echt helpt. ‘Trek het je niet aan’ is aan jou niet besteed, anders had je die raad niet eens nodig gehad. Kortom, je vredige staat van zijn is compleet naar de gallemiezen.

Natuurlijk, zelfmedelijden is niet de oplossing maar stiekem vraag je je toch af, waarom gebeurt dit, en waarom gebeurt het mij?

In ieder verhaal, of het nou een boek of een film is heb je een tegenstrever nodig, de persoonlijke vijand van de protagonist. De tegenstrever in de film is noodzakelijk voor de voortgang. Het verhaal heeft het nodig, anders ontwikkelen de karakters zich niet. En jij wilt je toch graag ontwikkelen?

Daarom creëert de ziel omstandigheden zodat jij uit kunt groeien tot diegene die je in je hebt. Dat kan soms helemaal niet leuk zijn. Je komt je demonen tegen, je angsten, je pijnen. We vertrouwen het universum en onze ziel vaak niet goed genoeg. Toch kun je er sowieso van uit gaan dat de hele schepping erop gericht is dat jij jezelf in al je liefde gratie en glorie kunt ervaren.

Betekent dat je dan alles maar moet slikken? Nee, maar ga eerst naar binnen gaat en voel wat achter de gekwetstheid, de pijn en de woede zit, kijk eens zonder oordeel of kritiek naar. Dan zul je merken dat het verdwijnt, oplost. En natuurlijk word je dan op een gegeven moment weer met een soortgelijke situatie geconfronteerd, en hoe jij reageert bepaalt de duur van je pijn. Maar dan reageer je niet meer vanuit de heksenketel van gedachten, maar vormt je ziel een antwoord op de situatie – je laat je niet meer uit het veld slaan.

Zou je sneller uit de maalstroom van gedachten willen komen? Zodat niet meer de maalstroom van gedachten je leven dicteert maar in de rust jouw prachtige ziel tevoorschijn komt? Een zachte en toch krachtige Sat Nam Rasayan healing kan je daarbij ondersteunen.

Wil je dat wel eens ervaren? Maak een afspraak voor een eerste healing of als je nog vragen hebt, stuur een mailtje of een whatsappje.

Spiritueel shoppen

Er leiden heel wat wegen naar Rome, de ene weg is wat misschien wat lichter en de ander wat schaduwrijker, de een kent een strakke route en de ander meandert wat meer. Spiritueel rondkijken en veel verschillende ervaringen opdoen laat je ontdekken wat bij jou past.

We pakken een kaart en zoeken een weg uit en in de praktijk blijkt die toch tegen te vallen. Misschien past die weg niet bij jou, of is de bewegwijzering te dwingend en pas jij niet in het keurslijf. Spiritueel rondkijken, zoeken naar een levensfilosofie, geeft je verschillende ervaringen, op die manier kun je ontdekken wat echt bij jou past.

Bestaat er een juiste route? Als je er blij van wordt, het je energie geeft en openheid naar je omgeving toe, als je dichter bij jezelf en bij de ander komt, als de synchroniciteit in je leven toeneemt, zijn dat allemaal tekenen dat het een weg is die ergens toe leidt.

Spirituele groei is op veel manieren mogelijk. Door het beleven van een geloof, een levensfilosofie of een kosmologie, maar ook door omgaan met heel anders denkenden dan jij, jaren in een klooster of een doorwaakte nacht bij een ziek kind. Als je onderweg maar leert mens te worden, compassie te hebben, je vooroordelen, aannames en overtuigingen aan de kant te zetten en onbevangen de wereld tegemoet te treden.

Soms is het dan even doorzoeken, inderdaad. Als iets goed voelt, verdiep je er dan in, volg dat pad. Neem die workshop, lees die boeken, leer die techniek, Want als je bij het eerste beste obstakel denkt, oeps, nu kies ik een ander pad, omdat je de confrontatie met je demonen wilt vermijden, schiet je je doel voorbij en leer je niet hoe je zelf je innerlijke leraar en je zielsopdracht kunt ontdekken. Want dat is volgens mij toch uiteindelijk - in essentie - de bedoeling van elk leven.

Afwijzing

Je afgewezen voelen, niemand ontkomt er aan. Het komt voor op je werk, in je relaties, bij je vriendschappen. Het is een schurende, brandende pijn. Het is een gevoel dat we liever niet voelen.

Een leven zonder afwijzing bestaat niet. Het is hilarisch wat we allemaal doen om die angst voor afwijzing maar niet te voelen. De hele wereldeconomie spint er goud garen bij. Wat kan je doen om die angst niet te voelen, zonder het te bepraten, te rationaliseren, te bevechten, te negeren, ervoor te vluchten, de ander zwart te maken?

Afwijzing kan zich prachtig vermommen bijvoorbeeld als twijfel, geen keuzes durven te maken. Bijvoorbeeld je wilt iets kopen voor een goede vriendin maar je kunt daar  maar niet in slagen. Dan speel je op safe spelen door een bos bloemen of een fles wijn te kopen.

Als je dieper kijkt, en dat is wat je voortdurend doet anders zou je dit niet lezen,  is het angst is dat jouw cadeau niet in de smaak valt. Dat ze jouw keuze stom zullen vinden en dat je je daardoor afgewezen voelt. Het kan schokkend zijn dat zoiets onbenulligs zo kan doorwerken in je hele systeem en daar een kettingreactie aan gedachten en de daarbij behorende gevoelens kan los maken.

Of als een vriendin of vriend heel dicht bij komt en je elkaar, zonder tussenkomst van taal, elkaar echt ervaart zoals je bent. Dat zich dan een andere werkelijkheid opent voorbij gesprek en discussie en argumentatie. Dat is schrikken! Die ander was toch zo gesloten? Ineens besef je hoe bang je zelf bent voor een diepe verbinding.

Zo intiem in je ziel getroffen worden door een ander kan onbehagelijk voelen. Hij of zij ziet jouw kwetsbaarheid en ja, wie weet wat die ander daar mee gaat doen. Ook dat is ten diepste een angst voor afwijzing.

Het gevoel van afwijzing is echt een blokkade om verder te komen in je leven. Misschien word je echt afgewezen, misschien denk je het alleen maar. In ieder geval is het alleen belangrijk dat jij het gevoel toelaat zodat je je er bewust van wordt. Door te voelen wat je voelt en te accepteren dat het ook een deel van je is, lost het op. Daarvoor moet je je slachtofferschap loslaten en actief durven zijn, te voelen wat er is.

Een zachte en toch krachtige Sat Nam Rasayan healing kan je daarbij ondersteunen. Wil je dat wel eens ervaren? Maak een afspraak voor een eerste healing op basis van vrijwillige donatie.

Over woorden

Woorden zijn lang niet altijd het meest geschikte voertuig om het brede spectrum van een healingsessie over te brengen. Uit ervaring blijkt dat iemand die een healing ondergaat, zich emotioneel lichter en ontspannen voelt, dichter bij zichzelf komt. Er verandert subtiel iets in je ziel en lichaam. 

Wat moet je je voorstellen bij het woord ‘healing’? Je kunt het vertalen met genezing, een term die direct associaties met het medisch spraakgebruik oproept. SNR kan ondersteunend zijn bij een medische behandeling maar is daar geen vervanging voor.

De vertaling ‘heel maken’, komt, ondanks de theologische lading, dichter in de buurt. Blokkades op mentaal, emotioneel en lichamelijk niveau kunnen oplossen.

‘Verlichten’ is een derde vertaling. Een somber gemoed, een depressie kan je leven behoorlijk zwaar maken. SNR is sterk ondersteunend in het proces om je leven lichter en aangenamer te maken.