Er leiden heel wat wegen naar Rome, de ene weg is wat misschien wat lichter en de ander wat schaduwrijker, de een kent een strakke route en de ander meandert wat meer. Spiritueel rondkijken en veel verschillende ervaringen opdoen laat je ontdekken wat bij jou past.

We pakken een kaart en zoeken een weg uit en in de praktijk blijkt die toch tegen te vallen. Misschien past die weg niet bij jou, of is de bewegwijzering te dwingend en pas jij niet in het keurslijf. Spiritueel rondkijken, zoeken naar een levensfilosofie, geeft je verschillende ervaringen, op die manier kun je ontdekken wat echt bij jou past.

Bestaat er een juiste route? Als je er blij van wordt, het je energie geeft en openheid naar je omgeving toe, als je dichter bij jezelf en bij de ander komt, als de synchroniciteit in je leven toeneemt, zijn dat allemaal tekenen dat het een weg is die ergens toe leidt.

Spirituele groei is op veel manieren mogelijk. Door het beleven van een geloof, een levensfilosofie of een kosmologie, maar ook door omgaan met heel anders denkenden dan jij, jaren in een klooster of een doorwaakte nacht bij een ziek kind. Als je onderweg maar leert mens te worden, compassie te hebben, je vooroordelen, aannames en overtuigingen aan de kant te zetten en onbevangen de wereld tegemoet te treden.

Soms is het dan even doorzoeken, inderdaad. Als iets goed voelt, verdiep je er dan in, volg dat pad. Neem die workshop, lees die boeken, leer die techniek, Want als je bij het eerste beste obstakel denkt, oeps, nu kies ik een ander pad, omdat je de confrontatie met je demonen wilt vermijden, schiet je je doel voorbij en leer je niet hoe je zelf je innerlijke leraar en je zielsopdracht kunt ontdekken. Want dat is volgens mij toch uiteindelijk - in essentie - de bedoeling van elk leven.