Eenzaam, wat een prachtig woord eigenlijk. In het woord zit de woorden één en samen. Wat is er mooier je zowel één als samen te voelen. Jammer genoeg associëren de meesten van ons eenzaamheid met verlies, verlatenheid, alleen, zonder goede contacten, zonder sociaal netwerk, uitgesloten van een groep. Een beetje zielig.

En of je nou oud of jong bent, niemand wil zielig gevonden worden. Het woord eenzaamheid wordt weggestopt en we schuiven het pijnlijke gevoel liever onder het kleed dan er over te praten. We schamen ons. We zwijgen. Daarmee is eenzaamheid één van de grootste taboe’s van de huidige tijd.

De gevolgen van eenzaamheid zijn groot, zo blijkt uit onderzoeken. Mensen krijgen lichamelijke en psychische klachten, ze zijn meer geneigd tot piekeren, ze zijn vaker somber. Vervolgens trekken zij zich terug, doen niet meer mee aan sociale activiteiten. Dit kan weer zorgen voor een sociaal isolement, wat het gevoel van eenzaamheid nog meer versterkt.

Eenzaamheid heeft niet zozeer met alleen zijn maar met je alleen voelen te maken. Als je alleen bent kun je helemaal opgaan in een bezigheid, zonder dat je je een moment eenzaam voelt. Je kunt je ongelofelijk eenzaam voelen in een huwelijk, ondanks dat je samen met je partner op de bank zit, kijkend naar de televisie. Als je voor het eerst op kamers gaat, ergens in een vreemde stad of als je op enig moment te maken krijgt met het verlies van een geliefde of een baan, kan het gevoel van eenzaamheid overweldigend zijn.

Er zijn vele soorten eenzaamheid en helaas, er bestaat geen pil om ze te bestrijden.

Eenzaamheid betekent ten diepste dat je je niet verbonden voelt met de wereld om je heen.

Kijk naar de moderne mens, met een smartphone tegen het oor geplakt. Verbinding, dat is wat we willen. Echte solitairen zijn zeldzaam, ten diepste hebben wij een ander nodig om te kunnen zijn. En wat de eenzame onder ons allereerst nodig heeft, is verbinding met zichzelf. Als we honger hebben, smeren we een boterham en als we ons eenzaam voelen is dat een signaal dat we ons moeten verbinden.

Laat nou de natuur zelf ons voorzien hebben met een klier die daar een belangrijke rol in kan spelen. Dit is de hypofyse, die oxytocine en endorfine afscheidt, stoffen die een gevoel van verbondenheid veroorzaken. Gek genoeg wordt daar nooit bij stilgestaan in de bestrijding van eenzaamheid. Het stimuleren van de hypofyse, door middel van bepaalde kundalini yoga oefeningen, kan een groot deel van de oplossing zijn. Kundalini yoga is er in vele soorten en er is altijd wel een krya, (oefening), die bij een persoon en situatie past. Of je nou oud of jong bent. Het heft het gevoel van afgescheiden zijn op, je maakt contact met je beste vriend, jijzelf. Van daaruit is het veel gemakkelijker om verbinding te maken met anderen, activiteiten te ondernemen, kortom, weer de wereld in gaan. Kundalini yoga heeft een enorm positieve invloed op je gezondheid en je gevoel van geborgenheid.

Ontslaat dit ons dan van het omkijken naar de ander? Nee, zeker niet. We moeten zeker doorgaan om mensen te bezoeken, activiteiten te organiseren en mensen te leren met eenzaamheid om te gaan. Er bestaat niet één simpele oplossing voor eenzaamheid. Het is maatwerk. Eenzaamheid hoort bij het leven. Het is een kracht die je kan vermoorden als je er niet op voorbereid bent, als je er echter goed gebruik van weet te maken, kan hij er ook de oorzaak van zijn dat je je eigen onmacht te boven gaat. Dan ben je één en samen.